Avadhuta Gita, pieśń Oświeconego Rozdział VI

Rozdział VI

Cel wyzwolenia

1

Wedy traktują rzeczy i żywioły, także mnie i ciebie
jako złudzenia, miraże w pustyni.
Kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne -
jak dzielić podmiot i przedmiot, co porównywać, do czego?

2

Najwyższe jest bez dzielenia i jednoczenia - poza nimi,
bez dobrych i niedobrych uczynków - poza nimi.
Kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,
jak może tu być powaga albo nabożeństwo?

3

Jaźń jest bez zaniku i rozwoju, jest poza nimi
jest wiecznym dobrem, zawsze i wszędzie -
jak więc możesz używać umysłu jako narzędzia?
jak możesz używać słów, aby się wysłowić?

4

Jaźń przeczy odróżnieniu między nocą i dniem,
jaźń przeczy odróżnieniu między wschodem, zachodem.
Kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,
gdzie miejsce dla słońca, księżyca, płomienia?

5

Jaźń nie odróżnia pragnienia od braku pragnienia,
jaźń nie odróżnia czynu od bezczynu.
Kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,
jak możesz mówić, że jest wewnątrz albo na zewnątrz?

6

Gdy nie ma pochwały ani porównania,
gdy nie ma pustki ani braku pustki,
kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,
jak możesz mówić, że coś najlepsze, że coś jest najgorsze?

7

Gdy nie ma różnicy ani braku różnicy,
gdy nie ma niczego wiedzianego i nikogo kto wie,
kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,
jak możesz mówić o śnieniu, o iluminacji?

8

Nieprawdą jest nazwane, nieprawdą nienazwane,
nieprawdą znane, nieprawdą nieznane.
Kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne -
gdzie miejsce dla zmysłów, przedmiotów zmysłów, myślenia?

9

Nieprawdą jest wiatr i powietrze,
nieprawdą ziemia i płomień.
Kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,
gdzie miejsce dla deszczu i burzowych chmur?

10

Wszelkie bóstwa to tylko fantazje,
wszelkie stany to tylko fantazje;
kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,
jak możesz czcić jednego boga, wyklinać innego?

11

Nie ma tu wolnej woli ani przeznaczenia,
nie ma tu śmiertelności i nieśmiertelności;
kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,
jak możesz mówić o umieraniu? o ponownym życiu?

12

Nie ma żadnej różnicy między materią a duchem,
przyczyną i skutkiem, źródłem i strumieniem;
kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,
jak mogą ludzie rozprawiać o jaźni albo braku jaźni?

13

Nie ma żadnego wigoru młodości,
nie ma żadnej agonii starości;
kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,
jak możesz mówić o dziecku, dorosłym, o starcu?

14

Jaźń jest bez kasty i bez statusu, poza nimi razem,
bez stwórcy i bez stworzenia, poza nimi razem;
kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,
jak możesz mówić o zysku? o stracie?

15

Nieprawdą jest majątek i brak majątku,
nieprawdą jest narodzone i nienarodzone;
kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,
jak możesz mówić o własności? o braku własności?

16

Jaźń przeczy męskości i niemęskości,
przeczy kobiecości i niekobiecości;
kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,
gdzie miejsce na powagę albo lekkomyślność?

17

Jaźń jest poza smutkiem i poza pragnieniem,
poza zwątpieniem i rozczarowaniem;
kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,
jak możesz mówić 'ja' albo 'moje'?

18

Najwyższe to koniec zasług i grzechów,
zniewolenia i wyzwolenia, łaski i niełaski;
kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,
jak możesz myśleć o bólu? o nieobecności bólu?

19

Nie ma żadnej różnicy między ofiarą i ofiarującym,
nie ma kapłanów, modlitw, ogni, rytuałów;
kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,
jaki sens mają twoje odświętne obrządki?

20

Jaźń jest wolna od radości i smutków,
wolna od próżności i uniżoności;
kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,
jak możesz być świadom przywiązania? braku przywiązania?

21

Jaźń nie zna złudzeń ani wolności od złudzeń,
nie zna chciwości ani wspaniałomyślności;
kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,
jak możesz osądzać? odróżniać dobre i złe?

22

Zaprawdę, 'ty' i 'ja' nie istniejemy jako - dwa;
zaprawdę, pomysły o rasach, kastach, rodzinach - są fałszem;
jestem najwyższą Prawdą, ostatecznym celem -
jakże mam cześć oddawać? komu bić pokłony?

23

Jaźń nie odróżnia ucznia od nauczyciela,
nie zna wskazówek ani też pomocy;
jestem najwyższą Prawdą, ostatecznym celem -
jakże mam cześć oddawać? komu bić pokłony?

24

Jaźń nie ma wyobrażeń o różnicach pomiędzy ciałami,
Jaźń nie ma wyobrażeń o różnicach pomiędzy światami;
jestem najwyższą Prawdą, ostatecznym celem -
jakże mam cześć oddawać? komu bić pokłony?

25

Nie ma namiętności ani braku namiętności,
nie ma wzburzenia, zanieczyszczenia ani oczyszczenia;
jestem najwyższą Prawdą, ostatecznym celem -
jakże mam cześć oddawać? komu bić pokłony?

26

Nie ma świadomości ciała i bezcielesności,
wszystko co pulsuje jest jedynie fałszem;
jestem najwyższą Prawdą, ostatecznym celem -
jakże mam cześć oddawać? komu bić pokłony?

27

W Jaźni nie ma zaklęć ani talizmanów;
nic do uczenia się, nic do studiowania.
W świadomości najwyższej Avadhuta pleciuga
śpiewa prawdę.

Taki jest oto Szósty Rozdział o Wyzwoleniu w świętym poemacie Avadhuta-Gita,
śpiewanym przez Śri Avadhuta Dattatreya, adresowanym do Śri Kartika Swami.